Τόσο η σχιζοφρένεια όσο και η διπολική διαταραχή συμβάλλουν σημαντικά σε αυτήν την επιβάρυνση της υγείας, με τη σχιζοφρένεια να είναι η πέμπτη κύρια αιτία των χρόνων που χάνονται λόγω αναπηρίας μεταξύ των ανδρών, έκτη μεταξύ των γυναικών. ενώ η διπολική διαταραχή καταλαμβάνει την έβδομη και την όγδοη θέση, αντίστοιχα¹.

Η μείζων καταθλιπτική διαταραχή  είναι μια πάθηση ιδιαίτερα διαδεδομένη, χρόνια που οδηγεί σε αναπηρία. Παρά το μεγάλο αριθμό θεραπειών που έχουν λάβει έγκριση, τα ποσοστά ανταπόκρισης με τις θεραπείες έναρξης εκτιμάται ότι είναι περίπου 50%, ενώ τα ποσοστά ύφεσης κυμαίνονται από 30% έως 40%².

Στη γενικευμένη διαταραχή άγχους το χαρακτηριστικό σύμπτωμα είναι το άγχος, το οποίο είναι γενικευμένο και επίμονο, χωρίς απαραίτητα να οφείλεται σε κάποιο συγκεκριμένο γεγονός ή κατάσταση. Όπως και σε άλλες διαταραχές άγχους, τα κυρίαρχα συμπτώματα μπορεί να ποικίλουν, αλλά συμπτώματα όπως συνεχές αίσθημα νευρικότητας, τρόμος, μυϊκή ένταση, εφίδρωση, αίσθημα ζάλης, αίσθημα παλμών και επιγαστρική δυσφορία είναι συνήθη. Επίσης, συχνά εκφράζονται φόβοι πως ο πάσχων ή κάποιο κοντινό πρόσωπο θα αρρωστήσει σύντομα ή θα του συμβεί κάποιο ατύχημα και αυτά συνήθως συνοδεύονται από άλλες επιπρόσθετες ανησυχίες και προκαταλήψεις. Η διαταραχή αυτή είναι πιο συχνή στις γυναίκες και συχνά σχετίζεται με χρόνιο περιβαλλοντικό άγχος. Η πορεία της μπορεί να ποικίλει, αλλά συχνά εμφανίζει διακυμάνσεις και είναι χρόνια³.

Η επιληψία είναι η χρόνια κατάσταση όπου εμφανίζονται επαναλαμβανόμενα επεισόδια επιληπτικής κρίσης, λόγω μιας υπάρχουσας εγκεφαλικής βλάβης. Μπορεί να εμφανιστεί σε ολόκληρο τo ηλικιακό φάσμα, από τα νεογνά έως τους ηλικιωμένους και έχει ποικίλες αιτίες και εκδηλώσεις, με πολλούς διαφορετικούς τύπους επιληπτικών κρίσεων, αρκετά αναγνωρίσιμα σύνδρομα, αλλά και πολλά που είναι ανεπαρκώς ταξινομημένα. Υπάρχουν πολλές συννοσηρότητες που μπορεί να περιπλέξουν τη διάγνωση και τη θεραπεία, συμπεριλαμβανομένων των μαθησιακών δυσκολιών, των νευρολογικών ελλειμάτων και άλλων εξελικτικών καταστάσεων, ψυχολογικά και ψυχιατρικά προβλήματα και ιδιαίτερα στις μεγαλύτερες ηλικίες, συνυπάρχουσες παθήσεις⁴.

O νευροπαθητικός πόνος ορίζεται ως ο πόνο που προκαλείται από βλάβη ή νόσο του σωματοαισθητικού νευρικού συστήματος είτε περιφερικά (περιφερικός νευροπαθητικός πόνος) είτε κεντρικά (κεντρικός νευροπαθητικός πόνος)⁵. Η επίπτωση του νευροπαθητικού πόνου στο γενικό πληθυσμό ανέρχεται στο 5% ⁶. Ο νευροπαθητικός πόνος είναι ένα κλινικό σύμπτωμα και όχι διάγνωση, το οποίο απαιτεί την παρουσία μιας σαφούς βλάβης ή νόσου που να ικανοποιεί καθιερωμένα νευρολογικά διαγνωστικά κριτήρια. Ο όρος βλάβη χρησιμοποιείται είτε όταν οι διαγνωστικές εργαστηριακές εξετάσεις πιστοποιούν μια σαφή δυσλειτουργία είτε όταν υπάρχει εμφανές τραύμα. Ο όρος νόσος χρησιμοποιείται όταν το αίτιο της βλάβης είναι γνωστό (π.χ. εγκεφαλικό επεισόδιο, σακχαρώδης διαβήτης κλπ)⁷.